Atzo, irailaren 22an, Unione Sindicale di Basek (USB) eta beste sindikatu minoritario batzuek deitutako greba orokor baten lekuko izan zen Italia, eta herrialdeko sektore estrategikoak geldiarazi zituen; portuak, garraio publikoa, hezkuntza, osasuna eta logistika barne. Grebaren helburua argia zen: Gazari elkartasuna adieraztea eta herri palestinarraren aurkako genozidioaren aurka egitea, Giorgia Meloniren gobernuari Palestinako Estatua aitor dezala eta Israelgo Estatuarekiko harremanak eten ditzala exijitzeaz gain.

Protestak ehunka mila pertsona mobilizatu zituen, eta gazteen protagonismo handia izan zuen. Milaka ikaslek eta gaztek beren ikastokiak eta lanpostuak utzi zituzten 81 hiritako manifestazioetan eta blokeoetan parte hartzeko. Erroman, 100.000 lagun inguru bildu ziren kaleetan, eta Terminiren moduko geltoki gakoak blokeatu zituzten.

Lanuzteak portuetan eta garraio guztietan izan zuen eragina, aireportuetan izan ezik. Hezkuntzako, osasuneko eta logistikako langileak eta suhiltzaileak batu ziren grebara, besteak beste. Italiako sindikatu nagusiak, CGILek, aurreko ostiralerako antolatutako beste lanuzte laburrago baten ondoren etorri zen atzoko eguna. Arratsaldeko lehen orduan, USBk grebaren lehen balantzea egin zuen, eta honako hau adierazi zuen: "Italiako portu nagusi guztiak, garraio publikoaren %90 eta trenbideen %50 blokeatuta geratu dira". Halaber, ikastetxeetan lanuztearen jarraipena %70ekoa izan zela esan zuen.

Milanen intentsitate handiko liskarrak izan ziren errepresio-indarrekin geltoki nagusian, manifestariak tren-zirkulazioa eteten saiatu zirenean. Poliziak eta carabinieriek gas negar-eragileekin, kargekin eta atxiloketekin esku hartu zuten, eta konfrontazioek geltokiaren kanpoaldean jarraitu zuten. Hiriko alkate Giuseppe Salak, "zentro-ezkerrekoa" denak, gertakariak "bandalismo" gisa kriminalizatu zituen, ustezko "talde biolentoak" aipatuz.

Bolonian, Poliziak ur-kanoiekin sakabanatu zituen protestak, manifestariek A-14 autobidea blokeatu zutenean, petardoak eta objektuak ibilgailu blindatuetara jaurtitzen zituzten bitartean. Italiako iparraldeko eta hegoaldeko beste portu eta hiri batzuetan, grebak blokeoak eta protestak eragin zituen, eta horrek normaltasuna aldatu zuen.

Italiako Gobernuak, Giorgia Meloni lehen ministroa eta genozidioaren konplize diren alderdiak buru zituela, ohiko kexak erabili zituen, greba "bortitza" izan zela esanez eta "ekonomiari eta turismoari egindako kalteak" kritikatuz. Bien bitartean, deitzaileek salatu zuten Erromak eta Bruselak geldirik jarraitzen dutela estatu sionista zigortzeko eta sarraskia geldiarazteko orduan, nazioarteko premiazko esku-hartzea eskatuz.

Portuko langileak, zehazki, Italia Israelgo Estatuak okupatutako Palestinara bidalketa militarrak egiteko eskala gisa erabiltzearen aurka mobilizatu ziren, Askatasunaren Ontzidia erasotuz gero portuak blokeatuko dituztela esanez eta horrekin mehatxu eginez. Horrela, estatu genozidarentzako armamentu bidalketak blokeatzea lortu dute oraingoz.

Atzoko mobilizazio-egunak politikari profesionalen aurrean eta historiako genozidiorik telebisatuenaren aurrean dagoen atsekabe soziala katalizatzea lortu zuen, eta agerian utzi zuen Italiak bizi duen krisi moral eta politikoa.