Alemaniak nahitaezko soldadutza berriz ezartzeko pauso erabakigarri bat gehiago eman du, 2011n bertan behera utzi ondoren. Berrarmatzeko politiken barruan egin du urratsa, Bundeswehr-eko soldaduak boluntarioekin soilik betetzeko ezintasuna dela-eta. Abuztuan, Ministroen Kontseiluak lege-proiektu bat onartu zuen, eta horren arabera, gazte guztiek inprimaki bat bete beharko dute soldadutzarako duten prestasuna eta euren gaitasunak azalduz. Agiria betetzen ez duten gizonei isuna jarriko diete.

Koalizio-gobernuaren (CDU/CSU eta SPD) azken akordioaren arabera, armadan beharrezkoa den boluntario kopurua lortzen ez bada, gizonezkoen zati bat "zozketa bidez" aukeratu eta soldadu izatera behartuko dute. Pertsona horiek nahitaez deitu ahal izango dituzte soldaduskara, beste zozketa bat egin ondoren ere errekrutak falta baldin badira, Danimarkako eredua jarraituz. Teorian, prozedura hori "borondatezko" errekrutatzearen bidez helburu minimoak betetzen ez badira jarriko dute martxan, eta Bundestag delakoak aurrez onartu ondoren.

Gobernuak "Errusiaren mehatxu iraunkorra" hartu du aitzakiatzat proiektua justifikatzeko, eta NATOk militar kopurua indartzeko egiten duen presioari erantzuten dio. Boris Pistorius Defentsa ministroaren txosten ofizialek eta adierazpenek agerian utzi dute armadak "80.000 soldadu gehiago eta gutxienez 100.000 erreserbista berri" behar dituela Aliantza Atlantikoak ezarritako parametroak lortzeko. 2026tik aurrera, gazte guztiek jasoko dute aipatutako galdetegia; emakumeentzat neurria borondatezkoa izango da, eta Konstituzioa erreformatuta soilik bilakatuko dute derrigorrezkoa.

Neurriak agerian uzten du porrot egin duela indar militarren profesionalizazio-ereduak, eta ez dela gai behar adina soldadu erakartzeko, soldata eta baldintza hobeak agindu arren. Parlamentuko eztabaidak irekita jarraitzen du, baina zozketaren itzulerak eta derrigortasunak, desobedientzia zibilagatiko isunekin, belaunaldi berrientzako atzerapauso sakona eta Alemaniako oinarrizko eskubideen ahulezia adierazten dute.