2025eko maiatzaren 15a da gaur, eta 77 urte beteko dira Palestinan Nakba gertatu zenetik. Hitz arabiar horrek "hondamendia" esan nahi du, eta 1948an 700.000 palestinar baino gehiago euren etxeetatik eta lurretatik bortxaz kanporatu zituztela adierazten du (horiexek dira UNRWA Palestinako Iheslarientzako Nazio Batuen Agentziak eta BBCk eta CEARek aipatzen dituzten iturri historikoek ematen dituzten datuak). Israelgo Estatua eratzean gertatu zen exodoa, Palestina historikoaren gaineko britainiar agintea zatitu ondorengo gerraren ostean.

Nakbako gertakarien barruan, 500 herri palestinar baino gehiago suntsitu edo despopulatu zituzten sionistek, eta bertako biztanleak masiboki lekualdatzera behartu zituzten. Gertuko herrialde batzuetara edo Israelen okupazio militarraren pean zeuden lurraldeetara mugitu ziren, errefuxiatu gisa bizi behar izateko.

Nazio Batuen Erakundearen Batzar Nagusiaren 181 ebazpena, palestinar lurraldea banatzea aurreikusten zuena, baztertu egin zuen palestinarren buruzagitza arabiarrak, baina ontzat eman zuen mugimendu sionistak. Horrek liskar armatuak eragin zituen eta, ondoren, zenbait herrialde arabiarren esku-hartzea ekarri zuen.

Errefuxiatu palestinarren itzulera-eskubidea konpondu gabe dago oraindik, eta Benny Morris, Ilan Pappé eta Salman Abu Sitta bezalako historialariek garbiketa etnikoaren eta gizarte palestinarraren desintegrazioaren prozesutzat hartzen dute Nakba. Gainera, UNRWAk azpimarratzen du errefuxiatu palestinarren krisia dela munduan izan den eta izaten ari den luzeenetako bat. Nakbaren oroitzapenak, hala, herri palestinarraren nortasuna eta aldarrikapen politikoak markatzen jarraitzen du.