Espainiako Estatuan, Pedro Sanchezek eutsi egiten dio gastu militarra gastu soziala murriztu gabe handitzea posible dela defendatzeko jarrerari, baina eztabaida beste parametro batzuetan kokatzen da beste estatu batzuetan. Madrilen bezala, Frantziako Gobernuak gero eta presio handiagoa dauka bere gain inbertsio militarra handitzeko eta "Errusiaren mehatxuari" erantzuteko; eta horrek berriro ireki du prestazio sozialen garrantziari eta balizko murrizketari buruzko eztabaida.

François Bayrou lehen ministroak esan du "errefortzu militarrak" ez diola "eredu sozialari eragingo", baina politikariek eta adituek iradoki dute indar armatuei zuzendutako baliabideak, partzialki behintzat, Gizarte-Segurantzaren zenbait alderdi murriztuz lor daitezkeela. Emmanuel Macron presidenteak, bestalde, gastu militarrari BPGaren %5 esleitzea proposatu zuen bere garaian, zifra hori BPGaren %3 eta %3,5 artera murriztu aurretik. Horren igoerak "inbertsio gehigarri esanguratsu" bat eskatuko luke, apaldutako finantza publikoen testuinguruan.

Aldi berean, ekonomialari eta politikari batzuek, Antoine Foucherrek esaterako, Le Monde egunkarian argudiatu dute honakoa: "Pentsioen karga gero eta handiagoak eta gastu sozialak, gaur egun BPGaren heren bat osatzen duenak, eskura dauden baliabideak gainditu dituzte". Bere esanetan, AEBetako parapetoarekiko mendekotasuna gero eta txikiagoa da, baina baliteke Eliseoak "aurrekontuen lehentasunak berrikusi" behar izatea, eta horrek "ongizate-estatuaren arauak berriz aztertzea" ekar lezake. Testuinguru horretan, Catherine Vautrin Osasun ministroak ziurtatu du "eredu sozialak bere horretan jarraituko" duela, baina, aldi berean, "alternatibak" proposatu ditu, "enpleguaren eta produktibitatearen hazkundea sustatzea" adibidez, "defentsa eta babes soziala finantzatzeko".

Bestalde, Michaël Zemmour bezalako ekonomialariek ohartarazi dutenez, "aurreko erreformek ez dute lortu herrialdearen dinamizazio ekonomikoa behar bezala bultzatzea", eta beste batzuek, Nicolas Da Silvak kasu, "gerra-ekonomiaren" nozioa goiztiarra dela diote, iragarritako neurriek "ez baitute funtsezko aldaketarik eragiten politika ekonomikoan, ezta zergetan ere". Kritiko batzuek diote, ordea, gastu militarraren inguruko alarmak "erabaki zailak" justifikatzeko erabiltzen ari direla, bereziki, eskubide sozialetan edo zerbitzu publikoetan murrizketak eragiten dituztenean.