Europar Batasuneko aurrekontu militarrak aurrekaririk gabeko gorakada izaten ari dira azken hamarkadetan. EBko datu ofizialen arabera, hainbat herrialdek, Alemaniak, Poloniak eta Erresuma Batuak barne, Barne Produktu Gordinaren (BPG) %2,5 gaindituko duten igoerak iragarri dituzte datozen urteetarako. Europako Batzordeak, denera, 800.000 milioi euro mobilizatuko lituzkeen berrarmatze-plan bat proposatu du.

Bira hori tentsio geopolitikoen gorakada testuinguruan gertatzen ari da, Ukrainako gerra katalizatzaile gisa hartuta. Kaja Kallasek, EBko Atzerri Politikarako goi-ordezkariak, zera adierazi zuen: "Moskun presio nahikoa egiten ez badugu, nola eutsi ahal izango diogu Txinari?". Bronwen Maddoxek zuzendutako Chatham House bezalako think tank-en arabera, gastu militarra "demokrazia defendatzeko onura publikorik handiena" da, baina pentsioetan eta osasungintzan murrizketak beharko direla ohartarazi dute.

Erresuma Batuan, Keir Starmerren gobernu laboristak iragarri du aurrekontu militarra BPGaren %2,5era igoko duela 2027rako, 2030eko hamarkadan %3ra iristeko. Rachel Reeves Finantza ministroak dagoeneko murriztu ditu trantsizio hori finantzatzeko prestazio sozialak. Martin Wolf Financial Times egunkariko ekonomialariak dio, gainera, gastu militarra "motor ekonomikoa" izan daitekeela: "Historikoki, gerrek berrikuntza bultzatu dute", nahiz eta ez aipatu giza-kostuak.

Alemaniak ere bere zerga-politika malgutu du berrarmatzeari lehentasuna emateko. Friedrich Merzek, herrialdea gobernatuko duen koalizioko buruak, berretsi egin du finantzaketa militarrerako zorpetzea ahalbidetzen duen erreforma, "galga fiskala" bertan behera utzita. Rheinmetall bezalako enpresek industria-plantak birmoldatzeko asmoa dute, Volkswagenen fabrika zahar bat adibidez, ekoizpen militarrerako.

Hainbat kritikok, Michael Robertsek kasu, zalantzan jartzen dute "keynesianismo militarrak" ekonomiak biziberritzea. Datu historikoek erakusten dutenez, Bigarren Mundu Gerraren ondoren, Erresuma Batuko gastu militarra BPGaren %12tik %5era jaitsi zen, eta ekonomia, berriz, hazi. Robertsen esanetan, armen ekoizpenak, kapitalista batzuentzat errentagarria izan arren, "ez du ugaltze-baliorik sortzen epe luzera, eta irabazi-tasa orokorra murriztu dezake".

Campaign Against Arms Trade (CAAT) erakundeak nabarmendu du, bestalde, armamentu-sektoreak Erresuma Batuko lan-indarraren %0,5 bakarrik erabiltzen duela. Robertsen ustez, berrarmatzearen lehentasunak hautu politiko bat islatzen du: "Ez da ezinbestekoa ongizatea murriztea tankeak finantzatzeko, baina hori da gobernuak egiten ari diren hautua". EB eta NATO norabide horretan lerrokatuta daudenez, ondorio sozialei eta ekonomikoei buruzko eztabaidak irekita jarraitzen du.