"Gure garaiak ernamuin gisa daramanaren ondorioak atera behar ditugu", esan zuen Macronek. Berehala zehaztu zuen "aldaketa atzeraezinak" datozela hurrengo urteetan. Zentzu horretan, Frantzian "mende honetako erronketarako prest egongo den armada bat" izan nahi dutela berretsi zuen. Hainbat faktorek bultzatu dute erabakia: Ukrainako gerrak, Txinak planteatzen dituen erronkek, AEBek Europar Batasunari arlo militarrarean egindako exijentziek, Frantziako Gobernuak munduko armamentu esportatzaile gisa hirugarren tokia gorde nahi izanak, eta abar. Haien ustez, Frantziako Estatuko armadak "gabezia garrantzitsuak" izango lituzke testuinguru berrien aitzinean, hala nola, "intentsitate handiko gatazkei aurre egiteko ezintasuna", "tropa-kopuru egokia proiektatzeko ezintasuna" edo "eraldaketa digitala" deritzona. Auzi horiek guztiak konpondu nahi ditu Frantziako Gobernuaren hurrengo inbertsio-zikloak.

Macronen kabineteak aurkeztutako proposamena Ukrainako gerraren ondorio zuzena da, intentsitate handiko gerra konbentzionala  gaur egun posible dela frogatu baitu. Baina, bestetik, aurreko doktrinak eta estrategiak berrikusteko prozesu baten ondorioa ere bada. Izan ere, Parisek hamarkada bat baino gehiago darama intsurgentziaren aurkako gerra-ereduan zentratuta. Herentzia kolonialak eta Sahel bezalako agertokietan duen rolak armadaren ezaugarri batzuk aldatzera eraman dute. "Terrorismoaren aurkako gerra" deritzon horretan espezializatu denez, gaitasunak galdu ditu "disuasio klasikoan" zein "intentsitate handiko eta iraupen luzeko gatazketan".